1995 : อเมริกันฟุตบอล : กีฬาที่ทำให้คุณถึงตาย!
|
คืนหนึ่งในเดือนสิงหาคม ไคล์ เทอร์ลีย์ พร้อมภรรยา และเพื่อนไปดื่มกันที่บาร์แห่งหนึ่งในแนชวิลล์ รัฐเทนเนส ซี เขาสั่งเบียร์ แต่ดื่มแค่จิบๆ เท่านั้น เพราะต้องเป็นคนขับรถกลับบ้าน ชั่วโมงครึ่งก่อนหน้านั้นเขาทานอาหารไปบ้างแล้ว หลังจากดื่มไปนิดหน่อย เขารู้สึกเวียนหัว และเหงื่อออกเป็นจำนวนมาก
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้น เขาเคยมีอาการแบบนี้หลายหนเมื่อปีก่อน แต่มันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ปวดหัว และ คลื่นไส้ แต่ครั้งนี้มันดูแย่กว่าที่ผ่านมา เทอร์ลีย์ บอกภรรยาว่าต้องการนั่งพัก จำได้ว่าบอกภรรยาไปว่าของีบหลับแป๊บหนึ่ง แต่จากนั้นเขาล้มลงไป ท่ามกลางความตกตะลึงของคนรอบข้าง ได้ยินเสียงคนบอกว่า แย่แล้ว ผมฟังเสียงชีพจรเขาไม่เจอ ภรรยาผมบอกว่า ไม่ ไม่ เขายังหายใจอยู่
ระหว่างมีคนพาไปลานจอดรถผมอาเจียนทั่วไปหมด ผมหยุดไม่ได้ เมื่อขึ้นรถผมก็ยังอาเจียนออกมาอีก ภรรยาผมกลัวมาก เพราะผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ผมเองก็กลัวมาก เมื่อไปถึงโรงพยาบาลแขนขาผมสั่นไปหมด เปล่งเสียงพูดไม่ได้ และก็หมดสติไป
เทอร์ลีย์ อายุ 34 ปี สูง 6 ฟุต 5 นิ้วหรือราว 192 ซม. เคยเป็นนักกีฬาอเมริกันฟุตบอล เล่นในตำแหน่ง ออฟเฟนซีฟ ไลน์แมน ในลีกเอ็นเอฟแอล นานกว่า 9 ปี และแม้รีไทร์มา 2 ปีแล้ว แต่อาการป่วยเหล่านี้คือมรดกที่ร่างกายได้รับมาจากการปะทะกับคู่ต่อสู้นับครั้งไม่ถ้วน
และแน่นอนว่า เทอร์ลีย์ ไม่ใช่คนเดียวที่ป่วยจากการเล่นอเมริกันฟุตบอล
ไมค์ เวบสเตอร์ อดีตผู้เล่นของพิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ จบชีวิตอย่างโดดเดี่ยว เทอร์รี ลอง อดีตผู้เล่นอีกคนของพิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ ยิงตัวตาย เนื่องมาจากความกดดันที่มีสาเหตุจากการกระทบกระเทือนของศีรษะ อันเดร วอเตอร์ส อดีตดีเฟนซีฟ แบ๊กของฟิลาเดลเฟีย อีเกิลส์ ก็ปลิดชีวิตตัวเองด้วยการยัดกระสุนเข้าที่ศีรษะ
การตายของทั้งหมดมีสาเหตุสำคัญจากการเล่นอเมริกันฟุตบอลที่มีการเข้าปะทะหนักหน่วงตลอดเวลา และส่งผลระยะยาวต่อการทำงานของสมอง มันไม่แปลกที่พวกเขาบาดเจ็บหลัง มือ ขา ร่างกาย แต่ที่หนักสุดคือศีรษะ
เทอร์ลีย์ เล่าอีกว่าตลอดการเล่นอาชีพ เขาหมดสติไปหลายครั้ง โดยมีหนหนึ่งในการเล่นที่ เซนต์ หลุยส์ เมื่อปี ค.ศ. 2003 เขาโดนหัวเข่าของฝ่ายตรงข้ามกระแทกที่ศีรษะเต็ม ๆ หลังจากนั้นเขาสลบไปนานกว่า 4 ชั่วโมง
วันรุ่งขึ้น ผมก็ไปซ้อม ทั้งที่ที่จริงผมไม่ควรจะทำแบบนั้น แต่ผมต้องการเล่นเกมต่อไป ในอเมริกันฟุตบอล ถ้าคุณปวด คุณเล่นได้ ถ้าบาดเจ็บลงไม่ได้ แต่มันมีเส้นคั่นระหว่างที่คุณลงได้หรือไม่ว่า หากเดินไหวก็สวมหมวกกันน็อก และเดินลงสนามไปซะ
เมื่อปี ค.ศ. 2003 ชายวัย 72 ปีรายหนึ่งเสียชีวิตที่โรงพยาบาลทหารผ่านศึกในเบดฟอร์ด รัฐแมสซาชูเซตส์ หลังจากทุกข์ทรมานจากโรคความจำเสื่อมมานานกว่า 15 ปี ภายหลังการชันสูตรพบว่าเขามีอาการของโรคสมองบอบช้ำเรื้อรัง ที่มีอาการหลายอย่างคล้ายคลึงกับโรคอัลไซเมอร์ เริ่มที่พฤติกรรมและบุคลิกภาพเปลี่ยนไป ตามด้วยนิสัยเปลี่ยนไปในทางที่เลวร้าย โมโหง่าย ก่อนไปลงเอยที่ความจำเสื่อม แต่พัฒนาการของโรคจะดำเนินไปอย่างช้า ๆ ทำให้ต้องทุกข์ทรมานอยู่นานหลายปี แต่ที่แตกต่างคือ โรคสมอง บอบช้ำเรื้อรังไม่ได้เกิดขึ้นเองจากสาเหตุภายใน แต่เกิดขึ้นได้เพราะสมองได้รับความกระทบกระเทือนบ่อยครั้ง ชายชราคนนี้ไม่ได้เป็นนักอเมริกันฟุตบอล แต่เป็นอดีตนักมวยมานานเกินกว่า 10 ปี และเป็นอีกตัวอย่างของการเจ็บป่วยจากการโดนปะทะที่ศีรษะ
แอนน์ แม็คกี หัวหน้าห้องแล็บภาคประสาทวิทยาของโรงพยาบาล ผู้เปิดเผยผลการทำงานของเธอ บอกว่าเธอเองก็เป็นแฟนอเมริกันฟุตบอล เธอมีรูปปั้นเล็ก ๆ ของ เบรตต์ ฟาฟร์ สุดยอดควอเตอร์แบ๊กอดีตผู้เล่นกรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส วางอยู่บนชั้นหนังสือ
บนกำแพงยังมีรูปของลูกชายวัย 9 ขวบ ซึ่งเมื่อถูกถามว่าหากลูกชายเธอมีโอกาสลงเล่นในเอ็นเอฟแอล เธอจะให้คำแนะนำอย่างไร ?
ฉันคงบอกว่า ไม่ หากลูกต้องการมีอายุยืนยาว.
|
|
|
แสนดีเจริญรุ่งเรือง
2009-11-07 19:27:13 124.121.175.**
stat :
291 posts ,
0 replys
|
